Boek

Fragment

“Wijndrinkers zijn er in verschillende soorten. De kenners haal je er zo uit, maar die zijn vanavond dun gezaaid. Of ze zijn te bescheiden om zich tussen deze goed bedoelende amateurs te profileren. Want zet echte kenners niet te midden van andere wijnfanaten, dan vervallen ze al gauw in een overwegend onbegrijpelijk vakjargon. Maar geef hen een inspirerende wijnkaart in een restaurant en goed gezelschap, en ze laten zich leiden door hun passie om net die ene mooie wijn te vinden, waar dat bepaalde gerecht zo voortreffelijk bij smaakt.

Behalve de fijnproevers zijn er de betweters. Een soort dat je overigens ook buiten de wijn tegenkomt. Betweters laten zich voorstaan op hun vermeende kennis. Die hebben ze soms ook wel, maar ze beschikken niet over de wijsheid om daar discreet mee om te gaan.

De meeste wijnliefhebbers behoren tot het ‘ik ga op safe’ type. Bij het openen van de wijnkaart in een restaurant of eetcafé, herkennen ze wel een wijn of druif maar weten niet (meer) hoe die smaakt. Om niet voor schut te staan, kiezen ze ‘dan maar de huiswijn’, dat is wel zo veilig. Ook qua prijs.

Het punt is alleen dat je meestal niet weet wat je aangeboden krijgt. De patron zet een karafje rood, wit of rosé op tafel, al naar gelang je bestelling. Daar staat geen naam of herkomst op. Je moet dus vertrouwen hebben in zijn keuze. En helaas wordt er in de horeca nogal eens beknibbeld op de kwaliteit van de huiswijn.”